Özet
Gökçeada’nın başlıca geçim kaynağını tarım, hayvancılık ve turizm faaliyetleri oluşturmaktadır. Yerel halkın adanın doğal, çevresel ve tarihi dokusuyla uyum sağlaması bu faaliyetlerin her biri açısından büyük önem taşımakta ve kalkınma potansiyeli bakımından belirleyici olmaktadır. Bu çalışmada, sorularla yapılandırılmamış derinlemesine mülakat yöntemi kullanılarak, tarihsel göçlerle dönüşen demografik yapının yerel üstünlüklere ne ölçüde katkı sağladığı araştırılmıştır. Bu çerçevede iskân politikalarının, adanın kalkınma potansiyeline etkisi bakımından değerlendirilmesi hedeflenmekte ve yerel halkın bu konudaki yaklaşımları, endojen kalkınma tezleriyle de uyumlu olarak, incelenmektedir.

Anahtar Kelimeler: Göç, Demografik Yapı, Toprak Kullanımı, Kalkınma, Yerel Üstünlükler

Abstract
Agriculture, animal husbandry and tourism activities are the mainstays of Gökçeada (Imbros) each of which requires adaptation of local community to natural, environmental and historic fabric in order to contribute to economic development. This study explored the contribution capacity of the demographic structure- has been transformed by planned migrations, to local advantages of the island by means of unstructured deep interviews of qualitative analysis. Within this framework, it is aimed to observe the effects of planned migration on development capacity of the island and the perceptions of the local community on this issue, in accordance with the endogenous development approach.

Keywords: Migration, Demographic Structure, Land Use, Development, Local Advantages